safari
23 Juli 2014 | Tanzania, Mikumi
Mijn eerste safari: ik heb er vreselijk veel zin in. 's morgensvroeg moeten we rond 5 uur klaar staan om te worden opgehaald. De chauffeur blijkt echter verdwaald te zijn en pikt ons uiteindelijk om 5.30 uur op. Dan door naar hotel Slipway om Ellie op te halen. Zi is een Engelse die eergisteren is aangekomen en hier voor 2 weken is om de financiele afdeling te ondersteunen en trainingen te geven. Dan begint de rit eerst door het centrum en de buitenwijken van Dar en vervolgens passeren we allerlei kraampjes die langs de weg staan en waar van alles te koop wordt aangeboden, varierend van produkten zo van het land (tomaten, uien, fruit enz) tot meubels, huishoudelijke artikelen enz. Een bonte verzameling en leuk om naar te kijken. Na een uurtje of 2/3 stoppen we voor een ontbijt. Daarna weer verder en de tocht duurt langer dan ik had verwacht.
Pas rond 12.30 uur komen we aan bij de ingang van het park Mikumi. Er zijn hier natuurlijk geen hekken rond het park wat dat is gewoon niet te doen. We hadden daardoor al voor de ingang wat beesten gezien,
zoals bavianen en een klein hertje dat Dikdik heet (eigenlijk de kleinste hertensoort hier). Bij de ingang zie ik enkele mooie vogels met felblauwe kleuren. Dan zijn we echt in het park zelf. Onze chauffeur heet William en brengt ons naar ons verblijf in het park. Op weg daarheen zien we een groep impala's, antilopen met prachtige gekromde hoorns.
Ook zien we een paar giraffen. Prachtig om die beesten zo in het wild te zien. Er schijnen 3 soorten giraffen te zijn waarvan er 2 in dit park rondlopen.
Bij de huisjes waar we overnachten lopen bavianen en een ander soort apen rond. De bavianen houden nog wel afstand maar die andere apen zijn echt ongelooflijk brutaal en klimmen als wij uit de auto zijn, voor je het weet in de auto om alles wat eetbaar is eruit te halen. Het huisje ziet er prima uit met alles erop en eraan. Er staan hier zo'n 10 van dit
soort huizen met 2 (hotel)kamers per huisje. In een apart huis is de eetruimte waar we wat gaan lunchen. Dan na de lunch begint de eerste tocht met de landcruiser over het park.
Vlakbij ons onderkomen zien we op een paal een grote vogel: het is de Maraboe, verwant aan de ooievaar. Hij kan bijna 1.50 meter groot worden. Bovenin een boom zitten een aantal grote gieren. Verderop zien we een aantal giraffen: bijzonder om deze beesten zo in het wild te zien rondlopen. Ik voel me min of meer te gast bij hun. Ze lopen op een statige manier rond, hun hoofden naar ons gedraaid. Ze zijn nieuwsgierig en ook zeer op hun hoede. Dan zien we in de verte een olifant. Hij loopt in zijn eentje. Helaas kunnen we niet dichterbij komen.
We zien weer een groepje impala's met daarbij ook een aantal wrattenzwijnen, die in het Swahili Pemba heten (denk aan de Lionking waarin dit dier ook zo heet. Simba is de Lionking en dat is Swahili voor leeuw). Bij een poeltje zien we eerst alleen maar wat neusgaten maar later komt ook een deel van de koppen naar boven. Het zijn nijlpaarden. Iets verderop aan de kant ligt een krokodil te bakken in de zon met zijn bek met tanden open. Aan het eind van de middag zien we nog zebra's, gnoes en een groepje olifanten (met een jonkie van 2 jaar) die naar een waterplaats gaan. Ook een tweetal giraffen zien we drinken. Grappig gezicht is dat. Bovendien zijn ze dan op hun kwetsbaarst. Ze spreiden hun voorpoten zover dat ze met hun kop bij het water komen. Prachtig om te zien. Dan zie ik later op de dag in de verte iets bewegen en vraag aan William wat dat voor dieren zijn. Hij stopt abrupt en wordt enthousiast want het zijn 2 leeuwen die op het punt staan om op jacht te gaan. Niet te ver weg zijn een aantal zebra;s al wat zenuwachtig aan het worden want die beesten staan vaak op het menu van
de leeuwen. Ongelooflijk om die leeuwen langzaam te zien naderen en de weg zien oversteken. Leeuwen zitten hier wel maar door het hoge gras en het feit dat ze overdag vaak een beetje zitten te suffen, is de kans maar 50% dat je ze ook echt ziet tijdens een safari.
De volgende ochtend zorgen we dat we met zonsopgang op pad gaan. Het licht is dan zo mooi over de Afrikaanse savanne. Opnieuw zien we leeuwen. Ze liggen met hun kop overeind op zo'n 100 meter van ons. Na een tijdje staan ze op en gaan bij een boom liggen. Voor we het park verlaten, worden we nog getrakteerd op een grote kudde van buffels. Wat een oerbeesten zijn dat! Vogeltjes zitten bij enkelen op de rug en er lopen ook wat kalfjes rond. Ze zijn waakzaam want vooral die kleintjes zijn best kwetsbaar en voor een aantal dieren een zeer smakelijk
hapje.
Rond 11.30 uur gaan we terug naar Dar. Halverwege eten we lunch en ditmaal de Tanzaniaanse specialiteit Ugali: een soort klomp van maismeel waarbij je wat vlees en groenten apart bij krijgt. Dit eten moet je met je rechterhand eten en dat valt lang niet mee. Het is de bedoeling dat je een stukje van het deeg pakt en dat wat kneedt en dan met een soort schepbeweging wat pakt van het vlees of groente. Je eet wel een stuk rustiger hierdoor.
Tegen de avond zijn we terug in het appartementencomplex. We hebben gehoord dat er plek is bij Kays Lodge dus pakken we onze spullen en gaan terug naar Kays Lodge. De appartementen zijn te vies en telkens is er iets mis met elektriciteit of water waardoor de wc niet doorgetrokken kan worden of je dagen niet kan douchen. Ik geloof dat ik daar toch echt iets te oud voor ben.
Terug op kantoor werk ik alles bij. Ik heb 's middags een uitgebreid gesprek met Russell over zijn rol, dat van de managers en de structuur in het algemeen. Het is een goed en nuttig gesprek voor ons allebei. Russell zei aan het eind dat hij eigenlijk elke week wel zo'n gesprek wilt. 's Avonds is er happy hour bij Cape Twon Fish Market met lekkere cocktails en sushi voor de halve prijs. We nemen met een groepje afscheid van Menno en Ellen die samen een jaar in een klein plaatsje in het zuiden van Tanzania in een ziekenhuis hebben gewerkt. Menno is een tropenarts en vertelt erg leuk over zijn ervaringen. Tanzaniaanse patienten kwamen bij hem en wezen dan op hun buik of hoofd. Ze verwachten dan dat je direkt antibiotica voorschrijft of desnoods paracetamol. Menno wilde echter in het begin wat meer weten en begon dus vragen te stellen. Nou dat was de wereld op zijn kop. De patienten vroegen zich af of hij wel een dokter was. Het is ook absoluut niet
de bedoeling dat je een patient aanraakt. Ook was hij met een tripje naar de Victoria watervallen met de trein komen vast te zitten (27 uur vertraging of zoiets) en toen heeft hij in de trein tijdens het rijden
een vrouw geholpen bij de bevalling. Die vrouw had mazzel dat een 'daktari' (arts) in de trein was.
Fotoos van de safari komen nog.
Pas rond 12.30 uur komen we aan bij de ingang van het park Mikumi. Er zijn hier natuurlijk geen hekken rond het park wat dat is gewoon niet te doen. We hadden daardoor al voor de ingang wat beesten gezien,
zoals bavianen en een klein hertje dat Dikdik heet (eigenlijk de kleinste hertensoort hier). Bij de ingang zie ik enkele mooie vogels met felblauwe kleuren. Dan zijn we echt in het park zelf. Onze chauffeur heet William en brengt ons naar ons verblijf in het park. Op weg daarheen zien we een groep impala's, antilopen met prachtige gekromde hoorns.
Ook zien we een paar giraffen. Prachtig om die beesten zo in het wild te zien. Er schijnen 3 soorten giraffen te zijn waarvan er 2 in dit park rondlopen.
Bij de huisjes waar we overnachten lopen bavianen en een ander soort apen rond. De bavianen houden nog wel afstand maar die andere apen zijn echt ongelooflijk brutaal en klimmen als wij uit de auto zijn, voor je het weet in de auto om alles wat eetbaar is eruit te halen. Het huisje ziet er prima uit met alles erop en eraan. Er staan hier zo'n 10 van dit
soort huizen met 2 (hotel)kamers per huisje. In een apart huis is de eetruimte waar we wat gaan lunchen. Dan na de lunch begint de eerste tocht met de landcruiser over het park.
Vlakbij ons onderkomen zien we op een paal een grote vogel: het is de Maraboe, verwant aan de ooievaar. Hij kan bijna 1.50 meter groot worden. Bovenin een boom zitten een aantal grote gieren. Verderop zien we een aantal giraffen: bijzonder om deze beesten zo in het wild te zien rondlopen. Ik voel me min of meer te gast bij hun. Ze lopen op een statige manier rond, hun hoofden naar ons gedraaid. Ze zijn nieuwsgierig en ook zeer op hun hoede. Dan zien we in de verte een olifant. Hij loopt in zijn eentje. Helaas kunnen we niet dichterbij komen.
We zien weer een groepje impala's met daarbij ook een aantal wrattenzwijnen, die in het Swahili Pemba heten (denk aan de Lionking waarin dit dier ook zo heet. Simba is de Lionking en dat is Swahili voor leeuw). Bij een poeltje zien we eerst alleen maar wat neusgaten maar later komt ook een deel van de koppen naar boven. Het zijn nijlpaarden. Iets verderop aan de kant ligt een krokodil te bakken in de zon met zijn bek met tanden open. Aan het eind van de middag zien we nog zebra's, gnoes en een groepje olifanten (met een jonkie van 2 jaar) die naar een waterplaats gaan. Ook een tweetal giraffen zien we drinken. Grappig gezicht is dat. Bovendien zijn ze dan op hun kwetsbaarst. Ze spreiden hun voorpoten zover dat ze met hun kop bij het water komen. Prachtig om te zien. Dan zie ik later op de dag in de verte iets bewegen en vraag aan William wat dat voor dieren zijn. Hij stopt abrupt en wordt enthousiast want het zijn 2 leeuwen die op het punt staan om op jacht te gaan. Niet te ver weg zijn een aantal zebra;s al wat zenuwachtig aan het worden want die beesten staan vaak op het menu van
de leeuwen. Ongelooflijk om die leeuwen langzaam te zien naderen en de weg zien oversteken. Leeuwen zitten hier wel maar door het hoge gras en het feit dat ze overdag vaak een beetje zitten te suffen, is de kans maar 50% dat je ze ook echt ziet tijdens een safari.
De volgende ochtend zorgen we dat we met zonsopgang op pad gaan. Het licht is dan zo mooi over de Afrikaanse savanne. Opnieuw zien we leeuwen. Ze liggen met hun kop overeind op zo'n 100 meter van ons. Na een tijdje staan ze op en gaan bij een boom liggen. Voor we het park verlaten, worden we nog getrakteerd op een grote kudde van buffels. Wat een oerbeesten zijn dat! Vogeltjes zitten bij enkelen op de rug en er lopen ook wat kalfjes rond. Ze zijn waakzaam want vooral die kleintjes zijn best kwetsbaar en voor een aantal dieren een zeer smakelijk
hapje.
Rond 11.30 uur gaan we terug naar Dar. Halverwege eten we lunch en ditmaal de Tanzaniaanse specialiteit Ugali: een soort klomp van maismeel waarbij je wat vlees en groenten apart bij krijgt. Dit eten moet je met je rechterhand eten en dat valt lang niet mee. Het is de bedoeling dat je een stukje van het deeg pakt en dat wat kneedt en dan met een soort schepbeweging wat pakt van het vlees of groente. Je eet wel een stuk rustiger hierdoor.
Tegen de avond zijn we terug in het appartementencomplex. We hebben gehoord dat er plek is bij Kays Lodge dus pakken we onze spullen en gaan terug naar Kays Lodge. De appartementen zijn te vies en telkens is er iets mis met elektriciteit of water waardoor de wc niet doorgetrokken kan worden of je dagen niet kan douchen. Ik geloof dat ik daar toch echt iets te oud voor ben.
Terug op kantoor werk ik alles bij. Ik heb 's middags een uitgebreid gesprek met Russell over zijn rol, dat van de managers en de structuur in het algemeen. Het is een goed en nuttig gesprek voor ons allebei. Russell zei aan het eind dat hij eigenlijk elke week wel zo'n gesprek wilt. 's Avonds is er happy hour bij Cape Twon Fish Market met lekkere cocktails en sushi voor de halve prijs. We nemen met een groepje afscheid van Menno en Ellen die samen een jaar in een klein plaatsje in het zuiden van Tanzania in een ziekenhuis hebben gewerkt. Menno is een tropenarts en vertelt erg leuk over zijn ervaringen. Tanzaniaanse patienten kwamen bij hem en wezen dan op hun buik of hoofd. Ze verwachten dan dat je direkt antibiotica voorschrijft of desnoods paracetamol. Menno wilde echter in het begin wat meer weten en begon dus vragen te stellen. Nou dat was de wereld op zijn kop. De patienten vroegen zich af of hij wel een dokter was. Het is ook absoluut niet
de bedoeling dat je een patient aanraakt. Ook was hij met een tripje naar de Victoria watervallen met de trein komen vast te zitten (27 uur vertraging of zoiets) en toen heeft hij in de trein tijdens het rijden
een vrouw geholpen bij de bevalling. Die vrouw had mazzel dat een 'daktari' (arts) in de trein was.
Fotoos van de safari komen nog.
-
23 Juli 2014 - 19:12
Kerst Van Der Veen:
Je maakt er een mooi verslag van! Heel erg leuk om te lezen wat je zoal meemaakt. We misten je verslag al een paar dagen. Krijg je eigenlijk nog wat mee van de gebeurtenissen hier? Wat dringt daar in de media door? Vanzelfsprekend zal Rietje je wel bijpraten. Wij genieten van de pruimenjam van Rietje; kijk die mis je nou weer!
Liefs Ben en Kerst -
24 Juli 2014 - 15:39
Koen:
Ha die PJ, zo te zien veel avonturen daar in Tanzania. Goed om te lezen dat je het nuttige met het "aangename" kan combineren. Maak er wat van daar en geniet van de compleet andere wereld.
Het geval met het visum komt me bekend voor, in October kon ik door te zeggen dat ik voor een meeting kwam voor maar 30 USD zo door de douane, mijn collega die netjes de uitnodigings brief van Statoil liet zien moest 350 USD betalen! Helaas veel corruptie, maar dat is Afrika.
Veel plezier daar in dat hele mooie en avontuurlijke land.
Groetjes
Koen -
25 Juli 2014 - 17:55
Liesbeth:
Wat een leuke en spannende verslagen schrijf je. Pemba, zo corrupt als de pest, zijn wij toch niet echt gewend, hoewel hier toch ook al e.e.a. niet deugd. Zie de parlementaire enquête woningbouw.
En al dat gedoe, vies, geen elektra, of water, niks voor westerlingen, zeker niet voor mij.
Die safari lijkt me echt fantastisch. En wat een mooi verhaal over die arts. O.a. bevalling in de trein. Moet je hier is al dat getrut zien rond zwangeren, niets wordt aan het toeval overgelaten.
Echt zomer hier, warm, veel zon, op dit moment regent het even, wel lekker voor de tuin.
Morgen is Dick jarig, 50 alweer ! Wendy, Dick en ik gaan bij onze geliefde Italiaan Sebastiano eten.
Dick had geen zin in een feest. Jij nog veel plezier daar in dat warme land. Liefs Liesbeth -
25 Juli 2014 - 22:46
Marja:
Hoi PJ, vandaag thuis gekomen uit Italië, blijkt dat de meldingen van jouw verslagen in de spam zit! Net alles gelezen. Wat een belevenissen. Ook deels herkenbaar uit Gambia. Morgen komen Rietje en Jan een borrel drinken. Tot het volgende verslag. Groetjes, Marja -
26 Juli 2014 - 14:15
Ron:
Wauw......dat is echt een belevenis. Ik geniet geweldig van je verhalen. Kijk nu al uit naar de volgende.
Groet, Ron -
27 Juli 2014 - 12:25
Christine:
Lieve PJ, Klinkt allemaal erg leuk om te doen, fijn joh zo'n ervaring! Maak je ugali als je terg bent voor ons? Bert is in Groenland gestrand, zool onder wandelschoen uit....is door een Eskimo naar een hostel gebracht. Hij belde en klonk niet erg verdrietig.... Hij vindt het erg zwaar, veel over rotsblokken klauteren en kan nu 4 dagen rusten voor hij weer de groep ziet. Hopelijk kan hij goede schoenen kopen, anders zie ik hem misschien eerder terug.Ik ben aan het schrijven aan mijn boek en JW is een stuk minder ontregeld in zijn gedrag dan normaal. Dus allemaal heppie. Ik hoop dat ik met Rietje kan afspreken om te lunchen deze week, gezellig!
Liefs Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
